In mijn nimmer aflatende zoektocht naar kennis ben ik me eens gaan verdiepen in de term neoliberalisme. Een term die te pas en te onpas gebruikt wordt en waarvan ik me besefte dat ik niet weet wat het nou precies betekent. Overigens kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de mensen in de media en zelfs onze huidige politici het überhaupt zelf wel weten. Een vreemde zaak aangezien ons landje schijnt te zuchten onder een neoliberaal regime.
Zoals gewoonlijk begin ik mijn zoektocht bij mijn eeuwige bron van kennis, namelijk Wikipedia. Het eerste wat me opvalt is dat de term ‘neo’ wordt gebruikt voor iets dat stamt uit de jaren ‘30 van de vorige eeuw. Wellicht is het dan handig om ‘neo’ te vervangen; een 80 jaren oude dame ga ik immers ook geen jonge blom noemen. Het tweede dat me opvalt is de overeenkomst tussen de jaren ‘30 en de huidige tijd. In beide perioden speelt een groot Europa de hoofdrol, gepaard gaande met een totale economische chaos, toenemende armoede, een maatschappelijke tweedeling op basis van de kloof arm en rijk, vreemdelingenhaat en antisemitisme, colbertisme en uiteraard geregisseerd door compleet incompetente bestuurders die zich verschuilen achter hun neoliberaal beleid dat zich kenmerkt door het ontbreken van enige vorm van visie. Een perfecte voedingsbodem voor roerige tijden waarbij ik de hoop uitspreek dat het niet eindigt zoals in de jaren ‘30.
Oorspronkelijk blijkt het neoliberalisme overigens niets meer of minder dan een middenstroming te zijn, een soort smeermiddel tussen het klassiek-liberalisme dat minimale overheidsinvloed beoogt en het socialisme dat méér overheidsinvloed nastreeft. Met andere woorden geen hom of kuit. Wikipedia weet me te vertellen dat neoliberalisme tegenwoordig vooral op negatieve wijze wordt gehanteerd als politieke slogan of ‘politiek scheldwoord’, waarbij onduidelijk blijft wat er exact mee bedoeld wordt. Neoliberalisme is een ‘essentially contested concept’ (Nederlands voor wezenlijk betwist begrip) geworden, evenals politiek, kapitalisme, Europa en sociale rechtvaardigheid. Met name in de politiek zien we de gevolgen, inmiddels hebben we 16 fracties in de Tweede Kamer waarvan er 14 op één hoop gegooid kunnen worden in het midden. Een wezenlijk onderscheid is er niet meer tussen deze 14 fracties. Om deze 14 fracties zweven 2 buitenbeentjes, namelijk de SP en de PVV. Twee partijen waarvan iedereen weet dat ze nooit deel zullen nemen aan een zo gewenste stabiele regering.
Om het scenario uit de jaren ’30 niet opnieuw volledig te doorlopen, is het onze politici aangeraden om te leren van de geschiedenis. Keer terug naar de basis van de partij-idelogie. Met andere woorden; VVD, laat je weer kennen als een ordinaire partij die enkel en alleen opkomt voor de rijken. PVDA, laat je weer kennen als de idealistische partij die opkomt voor de rechten van de arbeider. En het CDA en D’66 kunnen in het midden blijven staan en af en toe deelnemen aan een kabinet. Daarnaast zullen er wat splinterpartijtjes overblijven voor lieden die vanuit religie, dierenliefde of hun idealistische groene genen willen kiezen.
Politici van Nederland, schudt uw neoliberalistische veren af, want wij doorzien dat dit verenkleed slechts uw incompetentie camoufleert. Op dit moment bent u niet meer dan een kakelende kale kip zonder enige inhoud. Beken kleur en geef ons weer wat te kiezen. Of stap op en erken dat u ons jarenlang aan het lijntje hebt gehouden met een lege huls, het “neoliberalisme”.
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
De term ‘neo-liberalisme’ wordt eigenlijk al vele jaren verkeerd gebruikt en op een beleid geplakt die eigenlijk ‘neo-kapitalisme’ genoemd zou moeten worden. Liberalen, zoals de oud liberalen van rond het jaar 1900, waren voorstander van een daadkrachtige overheid die de markt op kundige wijze begeleidt in de juiste richting met morele waarden, met aandacht voor het recht op nuttig waarde toevoegend (hand-) werk en een goede beloning voor de vakman en middenstander, het extra belasting heffen op vermogenswinsten van het grootkapitaal (zoals de multinationals) om daarvan vooral het mkb (de middenstand) en de maatschappij als geheel te stimuleren en sociaal benutten. Sinds eind jaren 70 vorige eeuw, verschuilen Neo-kapitalisten zich in een liberaal jasje om een deel van het rechtse electoraat in een vals daglicht te zetten en daarmee mogelijke tegenwind uit de zeilen te halen. De VVD achterban moet eigenlijk protesteren want het liberale gedachtegoed en kernwaarden worden verkwanseld aan neo-kapitalistisch beleid die enkel de top 1% van de samenleving bevoordeeld en de rest, waaronder de mkb / middenstand, zzp’ers en werknemers de (belasting-) rekening toegespeeld krijgen. De top 1% leidt ons allen naar de rand van een financiële afgrond die het systeem nog zal doen schudden op de grondvesten. Zolang er geen ongebonden nieuwe politieke partij opstaat die het wel voor die 99% op neemt, zonder zich te committeren aan partijbaronnen, lobby, of andere grootkapitaal belangen. Echte Neo-liberalen zouden zich eigenlijk moeten inzetten om de belasting op vermogens en op vermogenswinsten van grootkapitaal en multinationals weer groot op de agenda van de politiek te zetten, in Nederland, Europa en daar waar mogelijk. Dit kan alleen door transparantie in denken, doen en volharden in een nieuwe politiek met oog voor de toekomst van ons allen, de 99%.