De academische wereld stoomt al jaren mensen klaar voor de arbeidsmarkt met opleidingen waar geen mens weet wat de toegevoegde waarde van deze afgestudeerden is. Denk hierbij met name aan opleidingen die opleiden tot functies die eindigen op –oog. We kennen onder andere pedagoog, socioloog, agoog, andragoog, agoloog, methodoloog, epistemoloog en antropoloog. Het kenmerkende van al deze opleidingen is dat ze hun studenten opzadelen met een overload aan theoretische kennis die bij voorbaat zover mogelijk van de praktijk dient te staan. In het verleden bleven deze –ogen in het academisch wereldje hangen en verrichtten nutteloos onderzoek, een soort bezigheidstherapie die ze in ieder geval van de straat hield. Sinds de jaren 90 hebben deze –ogen hun plek op de arbeidsmarkt weten te veroveren en de gevolgen daarvan zijn duidelijk waarneembaar. Hun invloed is onder andere terug te vinden in de zorg, het onderwijs en de sociale zekerheid. Tijd om dat eens in kaart te brengen.