SJW

Vandaag heeft onze aankomende demissionaire regering besloten om registratie van genders in te perken, en waar nodig helemaal te vermijden. Een oplossing voor een probleem dat alleen bestaat in de hoofden van een dusdanig kleine minderheid, dat het bij mij persoonlijk vragen oproept waar deze symboolpolitiek voor nodig is. Het helpt niemand, het is anti-wetenschappelijk (immers: iedere tienjarige weet na één biologieles dat er slechts 2 chromosomen bestaan die je geslacht bepalen) en zorgt enkel voor verwarring en vervreemding. In eerste instantie zou het alleen maar gaan over dingen zoals briefaanheffen vanuit de overheid, maar de voetnoot ‘Waar nodig gaan we het vermijden.’ laat nogal wat speelruimte over. En dat kan beide kanten op gaan. Laten we eens kort doornemen van wat deze dictatuur van de minderheid kan betekenen als dit beleid de komende jaren wordt opgerekt naar andere sectoren. Want, zoals we allemaal weten, dit is slechts een eerste overwinning voor de SJW’s in den lande. En nu ze bloed ruiken, gaan ze voor de volle mep. Volledige genderneutraliteit in alle aspecten van onze samenleving. Daarom is het handig om een overtrokken doch praktisch beeld te schetsen van de maatschappij die ontstaat als zij met hun succesvolle lobby compleet hun zin krijgen. Lees verder “De praktische gevolgen van de gendergekte”

We leven in een tijd van culturele verwarring. Van briesende realiteitsvreemde deugmeningenmensen tot rabiate xenofobische overdrijviërs: beide extremen zijn groeiende in aantal alsook luidruchtigheid. De discussie lijkt zich vooral te richten op wie er wel en wie er niet het monopoly heeft op de definitie van het Nederlanderschap, en de kloof daartussen is inmiddels uitgesleten tot een ravijn waar feitenmensen op een dun koord balanceren. Het touw zit ter linkerzijde vastgeknoopt aan een Grachtengordelliaanse ivoren zendmast en ter rechterzijde aan Barad-dûr, de zwarte toren van Mordor. Zodra iemand even het evenwicht lijkt te verliezen, wordt die persoon in één der beide kampen gedonderd en daar kom je nooit meer uit.

Tussen al die hardop uitgesproken meningen die men vroeger iets vaker voor zich hield omdat ze nog drie seconden konden nadenken voordat ze op ‘Verzenden’ drukte, haalt de werkelijkheid ons allemaal in. De focus ligt nu bijvoorbeeld vooral op nieuwkomers die zich mogen aanpassen aan onze cultuur, terwijl we zelf helemaal vergeten lijken te zijn wat we als gemeenschap acceptabel vinden in Nederland. En daarmee bedoel ik zaken die alledaags zijn, waar Nederlanders zelf geen actie tegen ondernemen en geen maatregelen tegen eisen van onze machthebbers. Dus in het kader van een verkorte Inburgeringscursus een aantal voorbeelden van hoe we hier met elkaar omgaan.

We vinden het in Nederland normaal dat gehuisveste statushouders voorrang krijgen op sociale huurwoningen, terwijl de afgelopen zes jaar het aantal daklozen is gestegen met driekwart.
We vinden het in Nederland normaal dat een uitgerangeerd en discriminerend Tweede Kamerlid burgemeester van de 16e stad van ons land wordt, terwijl hij totaal geen binding met de gemeente heeft, zijn partij landelijk is gedecimeerd en slechts 6% van de Arnhemmers er op gestemd hebben.
We vinden het in Nederland normaal dat de overheid pocht met het gegeven dat ons land uit de crisis is, terwijl het aantal huishoudens dat onder de armoedegrens leeft gestegen is naar 221.000.
We vinden het in Nederland normaal dat leunstoelactivisten gelukszoekers uit veilige landen ‘willen gaan halen’, maar geen woord reppen over de pogrom-praktijken die Tsjetsjeense homoseksuelen momenteel ondergaan in eigen land. Laat staan dat ze deze mensen, die onze hulp echt nodig hebben, naar ons land willen Uberen.
We vinden het in Nederland normaal dat circa 1,1 miljoen mensen zonder werk zit (inclusief voormalig ZZP-ers en Niet Uitkerings Gerechtigden die door de overheid keihard genaaid zijn), terwijl Bijstandsgerechtigden worden gedwongen om ‘vrijwilligerswerk’ en ‘werkervaringsplaatsen’ in te vullen die vroeger volwaardige banen waren en je veelal zelfs gecertificeerd voor dient te zijn.
We vinden het in Nederland normaal dat de politie deurwaarders assisteert bij huisuitzettingen van gezinnen met kinderen uit sociale huurwoningen, terwijl we als natie vooraan stonden bij het opstellen en ondertekenen van het Verdrag inzake de Rechten van het Kind.
We vinden het in Nederland normaal dat Social Justice Warriors zich op universiteiten, in de media en daarbuiten hard maken voor de tolerantie van Islam, terwijl in onze Blijf Van Mijn Lijf-huizen veel moslima’s zitten die voor hun familie gevlucht zijn vanwege mishandeling of eerwraak. Omdat ze bijvoorbeeld op een niet-moslim verliefd zijn geworden.
We vinden het in Nederland normaal dat onze musea geschiedvervalsing plegen door het woord ‘neger’ en alle bijbehorende stereotyperingen en afbeeldingen van onze racistische voorouders te censureren, terwijl de grootste white privilege-blaaskaken tegen blanke mensen zeggen dat ze hun bek moeten houden. Omdat ze de verkeerde kleur hebben. En donkere mensen die het met ze oneens zijn als ‘Bounty’ of ‘Uncle Tom’ bestempelen.
We vinden het in Nederland normaal dat het COA winst draait en opvanglocaties zoals vakantieparken nu leeg blijven omdat ze vooraf betaald zijn, terwijl een half miljoen kinderen nooit op vakantie kan gezien hun ouders daarvoor geen budget hebben.
We vinden het in Nederland normaal dat er tienduizenden jonge mensen per jaar afstuderen van opleidingen waar ze op de arbeidsmarkt helemaal niets mee kunnen, terwijl als je als onopgeleide bontkraag-Tokkie op beeld iemand van zijn fiets mept een baan krijgt bij een grote krant.
We vinden het in Nederland normaal dat we meerdere keren door de overheid gevraagd worden om onze mening te geven via referenda (toetreding EU, Oekraïne), terwijl vooraf al besloten is om precies het tegenovergestelde uit te voeren.
We vinden het in Nederland normaal dat we onze pensioenen overhevelen naar de kas van de verlieslijdende Europese Superstaat, terwijl het ABP van mensen die decennia gewerkt hebben voor deze spaarpot al jaren op de nullijn staat en het überhaupt onzeker is of de huidige generatie werkenden een afdoende pensioen krijgt.
We vinden het in Nederland normaal dat we primaire levensbehoeften als gezondheidszorg privatiseren en aan de markt overlaten, terwijl de gezondheid van een mens nimmer een commercieel product behoort te zijn.

Als al het bovenstaande je als nieuwkomer koud laat, ben je al aardig op weg om compleet tot Nederlander te naturaliseren. Maar deze afspiegeling van onze cultuur wordt uiteraard niet behandeld bij de knuffelige Inburgeringscursussen, waar men geleerd wordt dat als je respect eist je dat ook automatisch dient te krijgen. Hoe hypocriet, achterhaald of debiel je levensovertuigingen ook zijn, je past altijd thuis in één van de vele hokjes die ons land nu al rijk is. Bij mij zou de twijfel ontstaan of ik überhaupt wel zou willen Inburgeren, en de vraag stellen of er ook een formulier was voor Uitburgeren. Maar dat formulier bestaat niet, want het ravijn moet wel gevuld worden.