Een gemiddeld mens krijgt in de loop der jaren met nogal wat onrecht te maken. Niet te vermijden onrecht overigens, aangezien we allemaal diverse instanties en beroepsgroepen in ons dagelijks leven over ons hebben waken. Onrecht waarvan de burger meestal de nadelige gevolgen maar moet dragen. Afgelopen week zag ik onze “sociale” minister Jetta Klijnsma reageren op het actuele nieuws dat de schuldhulpverlening in ons land niet goed functioneert. Gemeenten sluiten mensen uit, waardoor deze mensen geen toegang krijgen tot professionele hulp en daardoor als opgejaagd wild door het leven gaan. Opgejaagd wild omdat ze zjn overgeleverd aan de nukken en grillen van de incassomaffia die het varkentje wel even wast voor de schuldeisers. Onze Jetta wist echter met droge ogen te vertellen dat mensen zich kunnen melden bij de Ombudsman of de bestuursrechter. Op papier een reële route; de praktijk is een stuk weerbarstiger. Dat kan ik door schade en schande wijs geworden aan u melden. De afgelopen jaren heb ik als vrijwilliger me 1 dag per week ingezet voor een van de vele stichtingen die ons land rijk is en die allen tot doel hebben om de tandeloze burger zijn recht te doen laten halen. Stichtingen die hun bestaansrecht ontlenen aan een compleet onoverzichtelijk systeem waarin een normaal mens door de bomen het bos niet meer ziet.