Als we onze politici mogen geloven staan we de komende decennia voor een grote uitdaging met verregaande gevolgen, namelijk krimp. De verregaande gevolgen treffen overigens met name de periferie, zeg maar alle gebieden buiten de Randstad. Nou is krimp natuurlijk alleen maar te meten als je een ijkpunt hebt, immers zonder ijkpunt heb je geen vergelijking. En daar begint de schoen al een beetje te wringen. Onze politiek neemt als ijkpunt namelijk het jaar 2017. Op zich best te begrijpen omdat beleid gemaakt wordt voor de toekomst. Echter, een vergelijking met het verleden geeft een compleet ander beeld. Vervolgens is het belangrijk welke krimp we nader bestuderen. Kijken we naar de demografische krimp, krimp van de beroepsbevolking of bijvoorbeeld economische krimp. En dat gaan we nu zelf ook eens doen.