De aardbeving van 3,4 op de schaal van Richter heeft afgelopen week veel losgemaakt onder de bewoners van het aardbevingsgebied en ook in de rest van Nederland. Tot mijn spijt moet ik constateren dat dit echter nog niet heeft geleid tot concrete daden. Integendeel, alle betrokken bestuurders blijven uitblinken in de inmiddels zo welbekende kretologie die past bij bestuurlijk onvermogen. Ondertussen blijft het wachten op de volgende onvermijdelijke beving. Een beving die vroeg of laat echt slachtoffers gaat maken. In Groningen denken we liever vanuit kansen dan vanuit bedreigingen. Als geboren en getogen Groninger wil ik dan ook bij dezen het voortouw nemen om de impasse te doorbreken. Uitgangspunt is daarbij dat ik niet terugkijk, maar een plan van aanpak formuleer dat Groningen weer op de kaart zet de komende decennia. Uitgangspunt is ook dat we een halt toeroepen aan het huidige getouwtrek waar met name allerlei bestuurders het geld verteren dat bestemd is voor het herstel. In het verlengde van het Deltaplan dat pas werd ontwikkeld na de watersnoodramp van 1953 presenteer ik u het Masterplan Groningen.