Vorige week werden de bewoners van het mooie Mondengebied verrast met een berichtje op RTV Noord, de regionale spreekbuis van het openbaar bestuur. Kort maar krachtig komt het er op neer dat de bouw van een windmolenpark met een totaalvermogen van 175,5 MW kan doorgaan. Het park kan een stad als Groningen volledig voorzien van stroom (consumentenmarkt). In het Mondengebied wonen beduidend minder mensen, het park kon dan ook op veel weerstand rekenen. Inmiddels is met dank aan de lokale actievoerders het woord windmolenterrorist opgenomen in de Nederlandse taal. De basis van het activisme is dat men in de periferie niet langer wenst op te draaien voor het wonen in de stad. En daar valt wat voor te zeggen.
De periferie begint inderdaad steeds meer de functie te krijgen om mensen in de stad in leven te houden. Het begon met de voedselvoorziening, maar dat is geen probleem gezien de werkgelegenheid die dat met zich meebrengt. Onder aanvoering van GroenLinksgekkies is sinds kort wel een beleid ingezet naar nieuwe vormen van landbouw en veeteelt. Het liefst zien zij dan ook de boerenstand gehalveerd, iedereen vegetariër en op rantsoen, immers landbouwgrond wordt ingeruild voor natuur, volledig voorbijgaand aan het feit of we in Nederland met zijn aangelegde parken kunnen spreken over natuur. Maar soit, de stadsmens moet op zijn vrije zondag ergens kunnen recreëren. Naast de voedselvoorziening is men enkele decennia geleden al begonnen met het verplaatsen van de maakindustrie. Complete bedrijvenparken verschenen aan de randen van de immer uitdijende steden en kropen langzaam voort om de periferie op te slorpen. En daar komt nu de energievoorziening bij. Onder aanvoering van onze immer lachende premier “Zo de wind waait, waait zijn jasje” Mark Rutte zijn we een energietransitie ingerold richting wind en zon. Fossielvrij is het toverwoord. Fossiele brandstoffen zijn het nieuwe kwaad, de oorzaak van de klimaatcrisis, de stikstofcrisis, het ozongat en de milieuvervuiling. Wind, water en zon zijn gratis en vervuilen uiteraard niet.
Een echte visie voor de lange termijn ontbreekt. Laten we hopen dat een volgend kabinet hier wel invulling aan geeft en bijvoorbeeld gaat inzetten op Thorium en/of waterstof. Op dit moment worden de adviezen van o.a. Kees de lange in de wind geslagen. Voorlopig worden we overspoeld door initiatieven op het gebied van wind en zon. Iedereen die regelmatig door Nederland rijdt heeft de windmolens als paddenstoelen uit de grond zien rijzen. Het nieuwste speeltje lijken zonneparken te worden, hectares natuur en landbouwgebied worden opgeofferd. Zowel bij de windmolens dan wel de zonneparken heeft The American Dream toegeslagen, alles draait om groot, groter, grootst. En daarvoor is de algemene gedachte dat je ruimte nodig hebt, dus plemp maar in de periferie. Een vreemde gedachte voor iedereen die een beetje thuis is in energie. Het transporteren van elektra naar de gebieden waar het nodig is levert namelijk enorme verliezen op. En dat is precies wat we doen, zie onderstaande kaartjes met betrekking tot de locatie van windmolens en zonneparken versus de bevolkingsdichtheid van Nederland.
Het gekke is dat dit helemaal niet nodig is. We kunnen gewoon de energie opwekken waar we het nodig hebben. Dichtbevolkte gebieden hebben namelijk meer dan genoeg daken om de zonneparken te herbergen die men nu van plan is aan te leggen. Scheelt toch heel wat hectares kostbare natuur en landbouwgrond. En wat betreft de windmolens waait de wind inmiddels ook uit een geheel andere hoek met dank aan The American Dream. De nieuwste windmolen bereikt namelijk de imponerende hoogte van de Eiffeltoren. Als we kijken naar de hoogste gebouwen in de Nederlandse steden mogen we stellen dat onze bebouwing geen enkele belemmering vormt voor deze windreuzen. Horizonvervuiling speelt in de steden ook geen rol, immers je hebt geen weidse vergezichten zoals op het platteland. Met andere woorden plaats de windmolens op pleinen, kruispunten en rotondes. We zien natuurlijk liever een windmolen midden op een rotonde dan de gesubsidieerde kunst die er nu staat. Het grote voordeel is dat we ook niet meer hoeven te vrezen voor windmolenterrorisme. Om een impressie te geven hoe dit er uit gaat zien, zie de header boven dit artikel.
Red de periferie, breng windmolens en zonneparken naar de eindverbruiker.
Een advies om niet in de wind te slaan. Doet men dit wel, besef dan dat wie wind zaait, storm zal oogsten. En dat is geen Haagse wind!
