Voor u ligt alweer het vierde deel van Gratis personeel. Een deel dat tot stand komt met dank aan enige trouwe lezers die de moeite hebben genomen om via Twitter enige links te sturen in dm. Onze dank daarvoor. Het betreft een aantal links die menigeen als bericht voorbij ziet komen zonder zich af te vragen wat daar nou precies staat. Wij echter wel, de artikelen roepen namelijk de nodige vragen op. Maar eerst een uitleg wat er precies aan de hand is.
Uit de dm
Zoals gezegd mochten we drie verschillende links ontvangen die niet los van elkaar staan. Het betreft de volgende links:
► Wedeka detacheert 40 mensen bij Hoornstra
► De aanpakkers zijn begonnen
► Synergon gaat scholen SOOOG schoonmaken
Op het eerste oog positieve berichten aangezien het erop lijkt dat er een forse stap wordt gezet in het realiseren van het Sociaal Akkoord. De indruk wordt namelijk gewekt dat invulling wordt gegeven aan het realiseren van 125.000 banen voor arbeidsgehandicapten, mensen met een SW-indicatie. Wij kunnen ons echter niet aan de indruk onttrekken dat de realiteit enigszins afwijkt van het met veel bombarie gebrachte nieuws.
Achtergrond
Onder ons huidige kabinet, zeg maar de slopers van de arbeidsmarkt, zijn forse bezuinigingen doorgevoerd bij de Sociale Werkplaatsen, bedrijven die overigens honderd procent in eigendom zijn van de samenwerkende gemeentes in de regio. Het kabinet is van mening dat een Sociale Werkplaats een winstgevend bedrijf dient te zijn dat de concurrentie aangaat met het reguliere bedrijfsleven. Met andere woorden, de overheid gaat weer eens op de stoel van de ondernemer zitten. In Oost-Groningen heeft dit voor de nodige paniek gezorgd, aangezien Synergon en Wedeka nou niet bepaald winstgevend waren.
De samenwerkende gemeentes sloegen de handen ineen, een deel van het management werd vervangen, de voorzitter van het Dagelijks Bestuur van Synergon stapt op nadat hij zijn zorg in een eerder stadium had uitgesproken over dwangarbeid binnen Synergon, waarna enkele riant betaalde interim managers hun zakken mochten vullen. Het resultaat is een nieuwe manier van werken waarbij Synergon, Wedeka en De Kompanije (de Intergemeentelijke Sociale Dienst van de gemeenten Veendam en de Pekela’s) invulling gaan geven aan het gedrocht “De Participatiewet”, een wet die op papier klopt maar in de praktijk leidt tot de meest bizarre constructies over de rug van de zwakkeren in onze samenleving.
De praktijk
De samenwerkende partners hebben besloten om de samenwerking aan te gaan met het lokale bedrijfsleven. In de praktijk betekent dit dat lokale bedrijven in mogen tekenen via een officiële aanbesteding op diverse werkzaamheden die vallen onder de taken van de betrokken gemeentes zoals groenvoorziening en onderhoud, schoonmaak openbare gebouwen, postbezorging en ondersteunende taken in de thuiszorg. Taken die de gemeentes veel geld kosten en waar elke bezuiniging welkom is. Zeker als men ook in ogenschouw neemt dat de SW’s de laatste jaren niet bepaald zwarte cijfers hebben geschreven. Het toverwoord in de wereld van de aanbestedingen is ‘social return’. Letterlijk betekent dit dat een aanbestedende partij invulling dient te geven aan zijn maatschappelijke betrokkenheid door een deel van de werkzaamheden uit te laten voeren door SW-ers en/of mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt.
Uiteraard zorgt dit er voor dat een scherpe prijs neergelegd kan worden, omdat een deel van het personeel tegen sterk gereduceerd tarief of zelfs gratis, met behoud van uitkering, en met de nodige subsidies ingezet kan worden. En geen risico en doorbetaling bij ziekte aangezien al deze mensen vallen onder een No Risk polis. De aanbestedende partijen hoeven deze medewerkers overigens niet in dienst te nemen, integendeel, Synergon en Wedeka treden op als detacheerder. Dat hierdoor afscheid genomen kan worden van vast personeel is mooi meegenomen. De gemeentes zijn goedkoper in hun dienstverlening, ontvangen bonussen voor hun goede invulling van de Participatiewet en het Sociaal Akkoord (een compleet foute financiële prikkel) en lokale bedrijven zien hun personeelslasten dalen en hun winstgevendheid toenemen. Zoals uit bovenstaande links al is gebleken wordt dit met een goed marketingsausje overgoten en op die manier via de media verkocht aan de goegemeente. Media die zonder enige kennis van zaken slechts fungeert als doorgeefluik van de persberichten van hun vriendjes bij de SW’s en de gemeentes. Kritische vragen zijn niet gewenst en worden ook niet gesteld in het wereldje van “ons kent ons”.
De vragen
Als u goed hebt meegelezen, hebt u net als ons inmiddels de nodige vragen. Onderstaand in ieder geval een overzicht van de vragen die dit bij ons heeft opgeroepen.
► Hoeveel mensen werken met behoud van uitkering in de genoemde projecten?
► Is er dwang in de vorm van sancties op de uitkering uitgeoefend op deze mensen om zich in te zetten voor deze projecten?
► Waarom is de reguliere CAO niet van toepassing op deze werkzaamheden?
► Hoeveel mensen vallen onder de CAO voor SW-bedrijven en worden dienovereenkomstig betaald in deze projecten?
► Hoe garanderen de deelnemende bedrijven dat deelnemers in deze trajecten voldoen aan branche specifieke eisen, bijvoorbeeld een veiligheidscertificaat in de groenvoorziening?
► Waarom zijn de detacheringbedrijven van Synergon en Wedeka niet aangesloten bij de ABU of de NBBU?
► Beschikken de medewerkers van de detacheringbedrijven van Synergon en Wedeka over de benodigde papieren, bijvoorbeeld een VIL-VCU?
► Beschikken de detacheringbedrijven van Synergon en Wedeka over de verplichte keurmerken, bijvoorbeeld VCU en/of NEN?
► Hoe verhouden de trajecten zich tot reguliere werkverdringing?
► Hoe verhouden de inleentarieven zich ten opzichte van marktconforme tarieven?
► Waarom is er bij het project groenvoorziening van Wedeka gekozen voor een aparte BV die de medewerkers inhuurt?
► Waarom is er gekozen om deze BV een eigen logo en herkenbaarheid te geven?
► Is er rekening gehouden met het stigmatiserende karakter en de invloed daarvan op de ingezette werknemers, die immers duidelijk herkenbaar zijn als tewerkgestelden?
► Hoeveel hebben de gemeentes hiermee bespaard op taken die onder hun verantwoordelijkheid vallen?
► Wat is de rol van de vakbonden geweest bij deze trajecten en keuren zij dit goed?
Mocht u overigens na het lezen van deze column denken dat dit enkel in Oost-Groningen gebeurt, kunnen we u slechts mededelen dat deze methodiek als een olievlek zich door Nederland heeft verspreid en zich verder uitbreid. Bent u daarin geïnteresseerd lees dan eens het grote dwangarbeid overzicht.
Herhaalde oproep
Zoals we al eerder hebben aangegeven wordt het tijd om een Nationaal Debat over arbeid te starten. We nemen daarin graag het voortouw, maar kunnen dit uiteraard niet realiseren zonder hulp van overige partijen die betrokken zijn bij de arbeidsmarkt. Via Twitter of deze site komen we dan ook graag in contact met mensen die zich aangesproken voelen. Werkt u bij het CNV, de FNV, De Monitor, VNO-NCW of bij een omroep die dit wil oppakken, we zien uw reactie graag tegemoet.
Deze serie bestaat uit de volgende delen: ● [Longread] Gratis personeel - Deel 1 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 2 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 3 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 4 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 5 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 6 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 7 ● [Longread] Gratis personeel - Deel 8
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
Op zich is er met de opstelling om mensen met een uitkering iets terug te laten doen niet zo veel mis. Maar de uitvoering is bij veel gemeenten ontaard in een smerig commercieel handeltje over de ruggen van de mensen die afhankelijk zijn van een uitkering.
Dat is ronduit pervers te noemen.
Er is met de opstelling mensen met een uitkering iets terug te laten doen van alles mis! Om te beginnen is het discriminerend, omdat deze eis alleen wordt opgelegd aan uitkeringsgerechtigden en niet aan alle andere burgers (zo ongeveer iedereen) die op enigerlei wijze aanspraak maakt op gemeenschapsgeld: hypotheekrenteaftrek, kindertoeslagen, zorgtoeslag, belastingaftrek en wat al niet. ten tweede is het een uiterst domme maatregel, omdat zodanig het aantal uitkeringsgerechtigden verdubbelt: de uitkeringsgerechtigde persoon wordt (ondanks de arbeid die wordt verricht) afhankelijk gehouden van een uitkering, terwijl de persoon die datzelfde werk betaald verrichtte werkloos wordt gemaakt en in een uitkering wordt gedrukt. Ten derde benadeelt deze donatie “gratis werknemers” de bedrijven die er geen gebruik van (kunnen / mogen) maken, zodat die bedrijven ten onder gaan aan oneerlijke concurrentie van bedrijven met (verboden) staatssteun. En last but not least drukt deze P-wet steeds meer mensen in de armoede, waardoor de binnenlandse bestedingen naar beneden duiken en ook hier weer bedrijven omvallen. Ten slotte: er heeft altijd al een tegenprestatie gegolden voor een uitkering: de dwang (desnoods op het belachelijke af) te solliciteren, ook al zijn er nog geen 100.000 vacatures te vergeven aan 1,5 miljoen werkzoekenden.
Dat klopt en van die 100.000 vacatures is nog maar de vraag hoeveel daarvan reëel zijn. Feitelijk wordt de zeer gering vraag naar arbeid geheel weggenomen door het gratis tewerkstellen. Je moet als ondernemer wel goed op je achterhoofd gevallen zijn om betaald werk aan te bieden als je het personeel zo voor de geef kan krijgen. Typ WSP in je browser en je kan kiezen in soorten en maten.