Twee weken geleden publiceerde ondergetekende een open brief aan Professor Leo Lucassen met daarin vragen over zijn, voor een wetenschapper, nogal eenzijdige standpunt inzake de immigratiecrisis en het islamdebat in de media. In het kort komt dat standpunt neer op ‘de immigratiecrisis valt allemaal wel mee’ en ‘de islam is ok’. Hoewel de brief een hoop stof deed opwaaien, liet de hoofdpersoon het tot nu toe na om publiekelijk te reageren. Bij uitblijven van een reactie besloot ik als man van het volk Leo op te zoeken in het hol van de Leo – het symposium ‘De Wetenschap over de vluchteling’ in het prestigieuze Trippenhuis – waar hij een van de sprekers zou zijn en hem persoonlijk de vragen te stellen.
In het Trippenhuis is de Koninklijke Nederlandse Akademie voor Wetenschappen gevestigd dus ik verruilde mijn vaste Heineken joggingbroek voor een spijkerbroek. Overigens wel een ruim zittende spijkerbroek vanwege de te verwachten grafieken bonanza waar Leo bekend om staat en waar ik op het erotiserende af, fan van ben geworden.
Gevoel van eenzaamheid
Ik vond een plek op de eerste rij en de zaal rondkijkend bekroop mij een gevoel van eenzaamheid. Zou ik de enige zijn die gekomen was om kritische vragen te stellen? Er zaten twee hoofddoekjes in de zaal. Ik probeerde ze niet als moslims te zien zoals mij door een moslima in een tv-programma over ‘islamofobie’ aangeraden was, maar omdat zij als enigen geheel in het zwart gingen met zwarte hoofddoeken strak rond hun gezicht geknoopt, faalde ik jammerlijk. Naast me zat een feministe. Ik kon haar ruiken. Niet dat mijn reukzin zo goed ontwikkeld is als dat van Arzu Aslan zodat ik mensen op basis van hun verkeerde mening met de neus kan onderscheiden. Nee, mevrouw legde haar benen op de nog vrije stoel tussen ons in en de roze wollen sokken die onder het spijkerbroekpak uitstaken, roken niet al te fris. Waarom gaan idealen toch zo vaak ten koste van persoonlijke hygiëne?
Wir schaffen es!
Het symposium werd geopend door Professor klassieke talen en cultuur Ineke Sluiter die ook de rol van gespreksleider op zich nam. Haar presentatie over vluchtelingenproblematiek bij de oude Grieken aan de hand de mythische figuur Pelasgus ging voor een groot deel aan me voorbij. Ik was inmiddels volop verwikkeld in een boze blikken strijd met mijn buurvrouw om die stinkende sokken van de stoel naast me te krijgen. Toen de lucht klaarde was het de beurt aan Leo Lucassen.
Leo is een eloquente ervaren spreker. Vlotjes en met behulp van wat prachtige grafieken brengt hij een synthese van de boodschap die hij de afgelopen maanden in de media heeft verkondigd. Ten eerste, de huidige immigratiecrisis valt alles mee ten opzichte van die in de jaren negentig. Hoewel Leo inmiddels toegeeft dat het er naar uitziet dat de recordaantallen van de jaren 90 in 2015 verbroken zullen worden, doet dat volgens hem niets af aan zijn stelling. Angela Merkel met haar ‘Wir schaffen es’ is het te volgen voorbeeld en de Nederlandse politiek zal actief meer draagvlak voor de komst van immigranten moeten creëren.
Voor het huidige meer vijandige klimaat ten opzichte van immigranten in vergelijking met de jaren 90, legt Lucassen de oorzaak vooral bij de opkomst van populistische partijen (Fortuyn en de PVV) en de gevestigde politiek die te veel met deze partijen meebuigt. ‘We plukken nu de wrange vruchten van het Nederlandse islamdebat’ zegt hij letterlijk. Is dat niet oorzaak en gevolg omdraaien, Leo? Zou de opkomst van Fortuyn eind 2001 iets te maken hebben gehad met de aanslagen in New York, uit naam van de religie van de vrede, in september datzelfde jaar? En liet de gevestigde politiek in die periode uit politieke correctheid, het speelveld op het gebied van de problemen rond de multiculturele samenleving en de religie van de vrede juist niet teveel aan de populisten zodat die konden groeien? Volgens Lucassen niet, zo blijkt uit volgende uitspraken. De huidige aanslagen in Parijs vindt hij koren op de molen van het ‘islamofobe’ frame dat door Nederland waart (huh wat?) en het is de taak van de wetenschap om met het oog hierop het publieke debat met tegenovergestelde ‘frames’, weliswaar gebaseerd op feiten, te voeden.
Kritische vragen
De toon van het symposium lijkt gezet. Hier zullen geen kritische vragen gesteld worden over de problemen rond de islam. Wanneer de volgende spreker Professor immigratie en integratie Entzinger zijn presentatie eindigt met een tabel waaruit zou blijken dat de islam intrinsiek geen problemen op zou leveren met betrekking tot de identificatie door verschillende islamitische gemeenschappen met Nederland, kondigt Ineke Sluiter het vragenrondje aan.
Ik mag als eerste en loop naar de microfoon in het midden van de zaal. Ik stel eerst professor Entzinger de vraag of je uit dezelfde cijfers van zojuist ook kan concluderen dat naar mate een moslimgemeenschap groter wordt, de identificatie met Nederland afneemt. Ergo, de islam is intrinsiek wel degelijk ook een probleem. Na wat heen en weer gesteggel beaamt de professor mijn stelling. Nu breekt het grote moment aan om Leo mijn vraag uit de open brief voor te leggen: ‘Waarom vind je zo min mogelijk islam in Nederland – of andere dogmatische waanvoorstellingen wat dat betreft – geen schone zaak om voor te strijden als wetenschapper?
Ik word echter onderbroken door Ineke de gesprekleider omdat er ook andere mensen met vragen zijn. De beleefdheid zelve, ga ik weer zitten met Ineke’s verzekering dat ik na de andere vragenstellers mijn vraag aan Leo alsnog kan stellen. Ik zie direct aan haar gezicht dat dat natuurlijk helemaal niet haar bedoeling is. Om de andere vragenstellers te kunnen zien kijk ik achter mij de zaal in. De twee moslima’s in de zaal kijken mij strak en boos aan. Ik haal de geur van de roze wollen sokken, die zich nu netjes twee meter naast mij op de grond bevinden, terug in mijn herinneringen en zet ook mijn boze blik op. Als het vragenrondje uitpietert wil Ineke zoals verwacht snel naar de volgende spreker, maar ik herinner haar aan haar belofte. Terwijl ze nog tegensputtert loop ik weer naar de microfoon en stel de vraag.
Missie volbracht
Achter mij hoor ik nog snel een Reductio ad Staphorstum door de zaal vliegen maar ik had me al ingedekt door de vraag in te leiden met de constatering dat we na jaren in Nederland bijna verlost zijn van die christelijke onzin. Vindt Leo het ook een goede zaak om de invloed van de islam zoveel mogelijk uit het publieke domein in Nederland te weren en die religie zo klein mogelijk te maken? Na wederom wat nuancerend heen en weer gesteggel krijg ik het verlossende antwoord: “Ja.” Leo knikt. Mijn missie is volbracht! Ik pak snel mijn spullen om naar huis te gaan. Mijn hond heeft ‘s ochtends toen ik even weg was een grote Droste chocoladeletter opgegeten en is ziek. Bovendien ben ik jarig. Ik baan mij een weg uit het Trippenhuis en kijk strak voor me uit.
De serie "Leo Lucassen" bestaat uit de volgende artikelen: ● Leo, ik mis je grafiekjes zo! ● Batavirus in het hol van de Leo ● Leo Lucassen snapt weinig van de Gouden Eeuw
Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]
En dit noemt zich een ´wetenschapper´. Het laat gewoon zien hoe het Nederlandse onderwijs de laatste 40 jaar onder links-extremistisch beleid ten onder is gegaan. Geen wonder dat de VARA hem graag wil hebben als gast, want soort zoekt soort.
Goed gedaan Amsterjan.
Er was zeker geen tijd voor nog meer vragen?