Inmiddels zien steeds meer mensen de gevolgen van het beleid van enkele neoliberale kabinetten op rij. Kabinetten die garant staan voor een verdere groei van de Grand Canyon tussen arm en rijk. Rutte III weet u zelfs een theoretische verbetering van uw koopkracht te verkopen. Praktisch gezien zult u dan echt bij de rijkste 10% van onze maatschappij moeten behoren, de overige 90% ziet slechts de vaste lasten meer stijgen dan het inkomen. Stijgingen die allemaal te maken hebben met belastingen en heffingen van onze overheid en die dus uiteindelijk richting staatskas vloeien of nog erger in de zakken verdwijnen van buitenlandse aandeelhouders en rijken die het sowieso niet merken. Het zijn echter niet alleen de lasten die stijgen wat ons zou moeten verontrusten. Nee, de afbraak van onze verzorgingsstaat raakt ons zo langzamerhand direct. Primaire levensbehoeften als wonen, energie, zorg, water en voedsel slorpen inmiddels het leeuwendeel van uw inkomen op.
Jaar: 2018
De hypocrisie van de willekeur
Het zal niemand ontgaan zijn dat het nieuws wordt gedomineerd door Lili en Howick, twee kinderen die dreigden te worden uitgezet naar Armenië. De laatste zaak die nog redelijk vers in het geheugen ligt, is in mijn geval de zaak Mauro. Wat veel mensen niet weten is dat dit soort uitzettingsprocedures dagelijkse orde is. Wat we wel weten is dat de hele procedure berust op willekeur. We zijn het allemaal eens dat kinderen beschermd dienen te worden en recht hebben op een zorgenvrije jeugd waarin ze zich kunnen ontwikkelen. Om dit te waarborgen is een en ander vastgelegd in het VN-Kinderrechtenverdrag. Zoals met alle verdragen is de tekst op vele manieren uit te leggen, waardoor Nederland formeel juridisch het gelijk aan zijn kant heeft in de procedure Lili en Howick. De vraag die opkomt is waarom juist nu de verontwaardiging zo groot is, terwijl dit niet het geval was bij de uitzetting van bijvoorbeeld Eduard of Lucine.
Recensie; Zomergasten
Als fervent niet-kijker van het format Zomergasten heb ik me vanavond over een drempel heen gezet. De aanleiding was de gast van deze avond, minister Eric Wiebes. Een man die zich vrij recent naar aanleiding van zijn rol in het aardbevingsdossier, zeg maar het hoofdpijndossier van de huidige politiek, al eens mocht verheugen in een briefje. Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, deze avond heeft mij alleen maar meer overtuigd doen raken dat ongeacht de gast het totaal verspilde tijd is om naar Zomergasten te kijken. Voor de kleine groep kijkers die toch nog om welke reden dan ook elke zondagavond voor de tv hangt, volgt een korte recensie van deze uitzending. Voor het gemak heb ik de recensie in drie delen opgesplitst, namelijk de gast, de presentatrice en het format.
Tirza de Fockert; geniaal of gek?
Soms kom je van die berichten tegen waar je direct de nodige vraagtekens bij zet. In dit geval gaat het om het bericht waarin Tirza de Fockert oppert om vluchtelingenboten rechtstreeks aan te laten leggen in Amsterdam. Een bericht dat tot grote verontwaardiging en hilariteit leidde op Social Media. Nou is dat op zich niets bijzonders voor ideeën die uit de koker van GroenLinks komen. GroenLinks is namelijk de vergaarbak van idealisten en gutmenschen die onvoorwaardelijk geloven in open grenzen, een autovrije wereld, een inclusieve samenleving en zoals de naam al zegt een groene wereld. Enig besef dat we een gezonde economie (welvaart) nodig hebben om al die luxe (welzijn) te financieren is uiteraard niet gewenst onder de GroenLinksaanhang. Nee, bij hun reiken de bomen bij voorbaat tot in de hemel. En daarmee is de cirkel rond, de gekte van GroenLinks is verklaard. En toch, het idee van Tirza vraagt een nadere beschouwing.
CBS schrijft 3,2 miljoen Nederlanders af
Vandaag viel mijn scherp oog op een tweet van het CBS. De oorzaak is dat alles wat met de arbeidsmarkt te maken heeft nou eenmaal mijn interesse heeft. In de betreffende tweet zit een linkje naar onderstaand YouTube filmpje geplaatst op 14 augustus.
Een dag niet geërgerd, is een dag niet geleefd.
De mens is een vreemd wezen. Neem nou deze onderstaande tweet waar de fractievoorzitter van de VVD te Amsterdam Eric van der Burg zijn ergernis uitspreekt over iemand die zit te genieten van een sigaretje of sigaartje na een heerlijke lunch op een Amsterdams terrasje in de buitenlucht.
Eric gaat hierbij aan een paar zaken voorbij. Hij vergeet dat diezelfde Amsterdamse buitenlucht die hij inademt toebehoort aan één van de meest vervuilde steden van Nederland. Het aandeel van de roker is hierbij trouwens niet meetbaar verwaarloosbaar klein. Dagjestoeristen en plattelandsbewoners / periferisten kunnen trouwens beamen dat steden vervuild zijn. Hun gevoelige neus neemt de stank van een willekeurige stad bij aankomst direct waar, zeker als een nationale hittegolf in combinatie met een ernstig hemelwatertekort het land teistert en de geuren exponentieel versterkt. Een verfrissend regenbuitje doet normaliter wonderen met betrekking tot omgevingsgeuren. Een tweede punt waar Eric aan voorbijgaat is dat hij de vrije keuze heeft en dus niet op het terras behoeft te zitten. Zijn partij heeft er namelijk mede voor gezorgd dat de roker inmiddels is verbannen naar de buitenlucht. Binnen had hij ongestoord en rookvrij van zijn lunch kunnen genieten.
Lees verder “Een dag niet geërgerd, is een dag niet geleefd.”
[Interview] Anne Fleur Dekker, de (Slimste) Mens achter de Meningen
![[Interview] Anne Fleur Dekker, de (Slimste) Mens achter de Meningen](https://sp-ao.shortpixel.ai/client/to_auto,q_glossy,ret_img,w_1200,h_675/https://batavirus.nl/wp-content/uploads/2018/07/Anne-Fleur.png)
Het is dan eindelijk zo ver; de eerste aflevering van een serie over ‘De Mens achter de Meningen’ staat online. In deze serie van het onvolprezen Café Weltschmerz interviewt Sven Hazelhekke personen die het afgelopen jaar positief of negatief (afhankelijk van uw perspectief) in de media zijn verschenen, of nog steeds golven in de ether veroorzaken.
De eerste gaste is activiste, feministe en deelneemster aan De Slimste Mens 2018 Anne Fleur Dekker. Gedurende dit persoonlijke gesprek reizen we terug naar haar jeugd, worden keerpunten in haar leven besproken en krijgen we inzicht in de opvallende keuzes die zij gemaakt heeft en nog steeds maakt.
Een uur lang Anne Fleur Dekker die praat over een kip, Wim Kok, biseksualiteit, rellen in Hamburg, de onstuurbare liefde, slachtoffers van milieubeleid, bedreigingen, messen in de rug, de overeenkomst tussen socialisme en religie en de ultieme saaiheid van onderduiken. Uiteraard valt er ook een kleine scoop te verwachten. Veel kijkplezier!
Met de kloten voor het blok
In Nederland is het de gewoonte dat tijdens het Haags reces één van onze vakantievierende bewindslieden voor wat reuring zorgt. Deze week was het Stef Blok die de eer had om het volk wat brood en spelen te bieden. Uiteraard om te voorkomen dat het volk collectief als een blok in slaap valt tijdens hun welverdiende vakantie. Binnen de burelen, lees achterkamertjes, van de VVD was het even zoeken naar een stevige quote waar iedereen als een blok voor zou vallen. Stef en Mark gingen even een blokje om en kwamen terug met de ultieme uitsmijter. Uiteraard moest er nog een strategie gevonden worden om deze uitsmijter te lekken. Gelukkig laten VVD-ers zich graag filmen in hun achterkamertjes, dus dit was snel opgelost. Aldus geschiedde en Blok zet het Nederlandse volk voor het blok met zijn nietszeggende mening “De multiculturele samenleving is mislukt”. Social media ontplofte, zelfs Nieuwsuur besteedde er aandacht aan, de PvdA eiste een terugkeer van reces om een debat te voeren en de heren en dames van het *kuch* allerbeste kabinet ooit verkneukelen zich in hun strandstoel met elkaar via hun Whatsapp-groepje.
Discriminatie te pas en te onpas
Vandaag viel mijn oog op onderstaand berichtje op Teletekst, u weet wel het nieuwsmedium uit het stenen tijdperk.
Een berichtje dat me deed besluiten de pen maar weer eens ter hand te nemen. Een berichtje dat totaal los van de werkelijkheid staat. Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. Iedere werkgever discrimineert, sterker nog iedereen discrimineert. Uiteraard zal ik dat verder toelichten in deze column. Voor de gevoelige lezers wel even een waarschuwing, ook deze column kan sporen van discriminatie bevatten.
De debilisering van de professional
In de nimmer aflatende strijd naar winstmaximalisatie zijn we de afgelopen decennia compleet doorgeslagen. Waar tot de jaren 80 van de vorige eeuw de professional de verantwoordelijkheid had voor zijn functioneren, ligt dit inmiddels in handen van een complete laag nieuw opgeleiden, veelal HBO en/of WO met achter de schermen een boekhouder die aan de touwtjes trekt. Een laag die zich bezighoudt met het schrijven van protocollen en procedures die moeten bijdragen aan efficiënter werken, meer kwaliteit van de dienstverlening, betere service en de nieuwste topper meer plezier in het werk. Nieuwe functionarissen die allemaal manager voorafgegaan door een nietszeggende term op hun visitekaartje hebben staan. De vraag is of deze nieuwe functionarissen wel het gewenste resultaat opleveren.