Nu de kruitdampen van een felle verkiezingsstrijd volledig zijn opgetrokken, wordt het langzamerhand duidelijk wat het kabinet Rutte III ons de komende jaren gaat brengen. Na het beste kabinet ooit, beter bekend als Rutte II, zijn we nu opgezadeld met het allerbeste kabinet ooit. Een kabinet dat met de wind in de rug de effecten van de jarenlange economische crisis kan wegwerken. Nadelige effecten trouwens, die de burger met name heeft gevoeld als hij aan het eind van de maand weer eens wat koopkracht te kort kwam. Als we alle jubelcijfers mogen geloven gaan we een gouden decennium tegemoet. Rutte III hanteert dan ook het motto “Vertrouwen in de toekomst”. En dat nadat Rutte II ons al meer kwaliteit voor minder geld heeft geboden op het gebied van zorg, onderwijs en veiligheid. U kunt ze echter niet meer aanspreken op de behaalde resultaten. Zorg is nu een taak van de gemeenten. En die hebben inmiddels ontdekt dat ze geld hebben meegekregen voor een Fiat 500 met de opdracht een Mercedes AMG in te kopen. In maart krijgen we gelukkig de kans om met onze lokale vertegenwoordigers af te rekenen, maar daarover later meer.
Tag: Rutte III
Krimp is de nieuwe groei.
Als we onze politici mogen geloven staan we de komende decennia voor een grote uitdaging met verregaande gevolgen, namelijk krimp. De verregaande gevolgen treffen overigens met name de periferie, zeg maar alle gebieden buiten de Randstad. Nou is krimp natuurlijk alleen maar te meten als je een ijkpunt hebt, immers zonder ijkpunt heb je geen vergelijking. En daar begint de schoen al een beetje te wringen. Onze politiek neemt als ijkpunt namelijk het jaar 2017. Op zich best te begrijpen omdat beleid gemaakt wordt voor de toekomst. Echter, een vergelijking met het verleden geeft een compleet ander beeld. Vervolgens is het belangrijk welke krimp we nader bestuderen. Kijken we naar de demografische krimp, krimp van de beroepsbevolking of bijvoorbeeld economische krimp. En dat gaan we nu zelf ook eens doen.
Even voorstellen; Rutte III “Vertrouwen in de toekomst”
Na de langste formatieperiode ooit in onze parlementaire geschiedenis is het eindelijk zover. We hebben een nieuw kabinet, een uitstekende zaak aangezien enige leiding altijd nodig is, en een regeerakkoord. Het regeerakkoord is uiteraard al lek geschoten door de oppositie en in allerlei media. Met name de discussies over de doorrekeningen van het CPB verbazen mij altijd weer, aangezien het CPB nog nooit een adequate berekening heeft afgeleverd. Logisch, aangezien ze in hun berekeningen geen rekening houden met allerlei onvoorziene omstandigheden en factoren. Iedere planner in het bedrijfsleven kan hun dan ook vertellen dat een regeerakkoord niet meer is dan een richtlijn voor de komende jaren. Een richtlijn waar vanaf geweken wordt zodra de omstandigheden het toelaten. Planningen, prognoses en regeerakkoorden zijn dan ook niet meer dan elastiek. Daarmee sluit het regeerakkoord naadloos aan bij de waarde die we hechten aan een verkiezingsbelofte.
Maar genoeg over de gebakken lucht die een regeerakkoord is. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de naam negeerakkoord. Laten we eens kijken naar de poppetjes die de gebakken lucht mogen realiseren. Ieder bedrijf kiest een stevige leiding op basis van competenties en vaardigheden. De uitzondering op de regel is trouwens het politieke bedrijf, daar verkrijg je een functie op basis van wie je kent en hoe goed je in de groep ligt. De gevolgen hebben we gezien bij Rutte II. Een Schoeversmeisje op Defensie, een oud rechercheur van de FIOD op Economische Zaken, een universitair docent informatierecht met buitengewoon verlof op Sociale Zaken en Werkgelegenheid en tevens vice-premier, een politicologe op Volksgezondheid en dat alles onder de bezielde leiding van een Minister-President afgestudeerd in geschiedenis. Tijd dus om onze nieuwe bewindslieden eens langs de meetlat te houden.
Lees verder “Even voorstellen; Rutte III “Vertrouwen in de toekomst””
UWV in het pak genaaid
De pleuris is uitgebroken op de La Guardiaweg in Amsterdam bij het hoofdkantoor van het UWV. De plannen van Rutte3 voor de arbeidsmarkt zorgen voor de nodige onrust. Aanleiding is een interne memo waarin medewerkers wordt medegedeeld dat alle verloven tijdens de maanden juli en augustus worden ingetrokken. Het plannen van vakanties in die periode is ook niet meer mogelijk. Een medewerker die anoniem wenst te blijven is laaiend. “Terwijl de Kamerleden en het kabinet zelf twee maanden op reces gaan en half Nederland in de WW zit moeten wij doorwerken. Ik voorzie grote problemen met de werkdruk, hoe moeten wij gaan controleren of de mensen in de WW niet gewoon twee maanden op een camping staan?” Een leverancier van IT personeel die ook anoniem wenst te blijven wenst het UWV een fijne wedstrijd. “Wij hebben het UWV al medegedeeld dat de IT-ers die ze van ons inhuren in de maanden juli en augustus niet beschikbaar zijn. Hoe het UWV haar dienstverlening zonder externe inhuur vorm gaat geven in de maanden juli en augustus is nog een groot raadsel.
Oude wijn in oude zakken!
Afgelopen woensdag hebben we onze stem uitgebracht en daarmee de basis gelegd voor een nieuw kabinet. De regeringspartijen PvdA en VVD zijn fors afgestraft voor hun beleid van de afgelopen jaren. Met name de PvdA is met de neus op de feiten gedrukt en is ingestort als een kaartenhuis. De komende jaren zullen ze uit de as moeten herrijzen. En dit gaat lukken, immers de PvdA is een partij die diep geworteld zit in de lokale politiek. Landelijk zal er echter wel wat moeten veranderen. De grote schoonmaak kan beginnen en is inmiddels begonnen met het vertrek van Hans ‘slobbertrui’ Spekman. Zijn aankondiging dat hij in oktober, dus na het onverdiend zomerreces, zal aftreden is de bevestiging dat de partijtop totaal vervreemd is van de maatschappij. Niet alleen weten ze nog amper wat er speelt onder het volk, dit doen ze af als populisme. Daarmee geven ze ook nog eens het signaal af dat ze zich verheven voelen boven het normale volk. Dit regenteske gedrag dient verder afgestraft te worden. De partij zal bottom up weer opgebouwd moeten worden en het neoliberale gedachtegoed dat in de top is geslopen dient uitgebannen te worden. In het politieke landschap is namelijk behoefte aan een sterke PvdA op voorwaarde dat de partij terugkeert naar haar grondbeginselen.