Het is vijf voor twaalf. Verwarde mannen. Mashetes klieven Allah U Akbar. In Syrië is het op de I-Phone drie uur later. Aanslag! Wie is de dader? Wie is verrader? Wie is er landverrader? Hordes mensen over zee. Een invasie. Rusland. Op TV. Verminkte lichamen in het zand. Roependen in de woestijn. De boerkini-oorlog van 2016. In de krant. Kindbommen. Wir schaffen das!
Het is twaalf uur. Tijd om de hond uit te laten. Ik loop Amsterdam Oost in richting het Tahirplein. De temperatuur is zacht. Je ziet het op de gezichten. Giechelende meisjes fietsen voorbij. Bij de snackbar roken de straatterroristen een jointje met de jeugdcoaches. Ik steek er zelf ook een op. Een grap, er wordt gelachen.
In het Tahirplantsoen laat ik mijn hond los. Ha, PVV-er Martin Bosma op het gras. Terug van de oorlog. Op blote voeten in half open bloes schopt hij de bal naar zijn zoontje. Een goal en omhelzing. Twintig meter verderop ligt de vijand in hinderlaag. Een vrouw met hoofddoek wiegt een kinderwagen. Mijn hond vindt kwispelend een kippenbot en ik check mijn telefoon.
Het is vijf voor twaalf…
