Is de Nederlandse staat in oorlog met zijn eigen bevolking.

Best lang geleden vroeg ik mij dit reeds af, schreef er een stuk over en nu dus een vervolg.

Want het antwoord is nu volledig bekend, het antwoord is ja!

We hadden destijds de AZC-Toestanden, Oranje, Geldermalsen, het liep flink uit de hand maar op de achtergrond was er iemand die dat protest rustig en vreedzaam wilde houden. Iemand die weloverwogen altijd doortastend de rust bewaarde in alle hectiek.

Dat was ik, Jules Verbraak. Altijd doorgeslagen lui aanpakken en altijd het protest proberen te normaliseren. We hebben destijds gezien hoe een vrouw die niks met het criminele verzet te maken had het ziekenhuis ingeslagen werd. We wilden gewoon in conversatie met het COA, media en politieke partijen.

Nu zijn we een paar jaar verder en ik heb mij in de jaren ervoor nog ingezet voor #geenpeil en was daarna klaar met de politiek, genoeg andere zaken aan mijn hoofd. En nu jaren later slaat het noodlot weer toe. De gele Hesjes, die ik in Nederland volledig niet serieus neem zorgden voor een nieuwe escalatie.

Heb helemaal niks met die beweging te maken, neem het niet serieus want in Nederland gaan we toch niet massaal de straat op. Dat weet iedereen. Nederland wil polderen, niks veranderen, nooit!

En juist nu wordt duidelijk waarom Nederland zo bang is, de meningen buiten de bubbel moeten de kop ingedrukt worden. De meningen van mensen die zich weggezet voelen, de meningen van mensen die niks meer te zeggen hebben. Die mensen worden steeds vaker wakker!

De overheid is namelijk doodsbang en in staat van oorlog met de burger. De overheid walst binnen wanneer je als barman cocktails brouwt. De overheid wil je telefoon, de overheid wil telegram lezen, de overheid kan de context niet lezen, de overheid zorgt ervoor dat je vriendin huilend in een stoel zit.

De overheid is een giftige cocktail en de Nederlandse staat is in oorlog met zijn Burgers.

En dus hebben de gele Hesjes een goed punt!