In de nimmer aflatende strijd naar winstmaximalisatie zijn we de afgelopen decennia compleet doorgeslagen. Waar tot de jaren 80 van de vorige eeuw de professional de verantwoordelijkheid had voor zijn functioneren, ligt dit inmiddels in handen van een complete laag nieuw opgeleiden, veelal HBO en/of WO met achter de schermen een boekhouder die aan de touwtjes trekt. Een laag die zich bezighoudt met het schrijven van protocollen en procedures die moeten bijdragen aan efficiënter werken, meer kwaliteit van de dienstverlening, betere service en de nieuwste topper meer plezier in het werk. Nieuwe functionarissen die allemaal manager voorafgegaan door een nietszeggende term op hun visitekaartje hebben staan. De vraag is of deze nieuwe functionarissen wel het gewenste resultaat opleveren.
Efficiency
Iedereen met gezond boerenverstand begrijpt dat efficiënt werken bijdraagt aan kostenbesparing. De Efficiency Manager, vaak voorafgegaan door Business, Proces of Operational, heeft primair de taak om werkprocessen effectief in te richten. En hier hebben we direct een cruciaal punt te pakken. Hun benadering is een puur theoretische benadering aangezien ze zelf nog nooit in de praktijk hebben gewerkt. En dat conflicteert met de werkvloer. Iedereen op de werkvloer weet namelijk dat theorie en praktijk zelden hand in hand gaan. Tel daarbij op dat deze managers niet hebben geleerd om zich dienstverlenend op te stellen en iedereen begrijpt meteen dat alle procedures die deze mensen opstellen zelfs niet zouden matchen als enkel robots het werk zouden verrichten.
Kwaliteit
Het streven naar meer kwaliteit is eveneens een nobel streven. Onder de bezielde leiding van nitwit Mark Rutte is het mantra “meer kwaliteit voor minder geld” ontstaan. De gevolgen van dit streven kennen we. Algemeen kunnen we rustig stellen dat het aloude Hollandse gezegde “goedkoop is duurkoop” nog steeds geldt. Een gezegde dat uiteraard haaks staat op het mantra in de voorgaande zin. De gevolgen kennen we inmiddels ook. We hoeven slechts te googelen op kwaliteit van zorg, onderwijs of dienstverlening van onze overheid en de horrorverhalen dienen zich aan. Tellen we daarbij op dat onze economie de transitie heeft gemaakt naar een wegwerpeconomie, dan begrijpt iedereen dat kwaliteit een uitgeholde term is.
Service
Een goede service is normaalgesproken het visitekaartje van een producent, winkelier of dienstverlener. Service is zelfs een argument om te kiezen voor een aanbieder van de dienst of het product dat gewenst is. Hoewel er positieve uitzonderingen zijn (hulde aan Cool Blue), krijgt u op een gemiddeld verjaardagsfeestje het ene horrorverhaal na het andere te horen als het gaat om service. Overheid en bedrijfsleven lijken te strijden om de titel slechtste leverancier van het jaar onder de noemer ook negatieve reclame is reclame. Alleen de echte volhouder lukt het nog om in de wirwar van kastjes en muren waar hij langs gestuurd wordt uiteindelijk zijn recht te halen. De rest blijft hangen na ellenlang met een vreselijk muziekje in de wacht te hebben gestaan bij ongeïnteresseerde callcentermedewerkers, die nooit bevoegd zijn om u door te verbinden met iemand die wel beschikt over verstand van zaken. Nee, uw vraag om service wordt omgezet in een digitaal ticket om vervolgens voorgoed te verdwijnen in de nevelen van the Cloud.
Plezier in het werk
En dan komt de nieuwste topper onder de managers. Een manager die allerlei vage creatieve dingen gaat verzinnen om te zorgen dat u plezier hebt in uw werk. De enige vraag die deze managers nooit stellen is hoe ze kunnen zorgen dat u plezier hebt in uw werk. Logisch, zij hebben er immers voor gestudeerd en hebben de wijsheid in pacht, u hoeft slechts deel te nemen aan hun bedenksels.
Uit bovenstaande punten blijkt wel hoe doorgeslagen we zijn met al onze procedures en protocollen. Een belangrijk punt waar iedereen aan voorbijgaat is dat op deze manier elke vorm van verantwoordelijkheid wordt weggehaald bij de professional. Professional, immers opgeleid voor een vak. Professionals die gewoon baas in hun eigen klas willen zijn, professionals die weten dat je geen straatlantaarn midden voor een oprit of voordeur plaatst, professionals die graag zorg leveren en vanuit hun studie weten welke zorg geleverd dient te worden. Schoonmakers die wel weten dat een kamer schoonmaken in een ziekenhuis of school elke dag anders is en niet vast te leggen in tijd. Huisartsen die wel de tijd willen nemen voor hun patiënt. Een winkelmedewerker die wel uw klacht op wil lossen, zodat u de volgende keer met plezier terugkomt. Vakmensen die graag de verantwoordelijkheid willen nemen voor hun werk in plaats van zich te verantwoorden voor hun werk. Al deze mensen zijn tegenwoordig namelijk te veel bezig met het invullen van formulieren om te verantwoorden dat ze volgens de regeltjes gewerkt hebben. Hierdoor zijn ze niet meer efficiënt, leveren minder kwaliteit, hebben geen tijd voor service en missen het plezier in hun werk.
Laten we beginnen met al die nieuwe managers leren faciliteren, zodat vakmensen weer tot hun recht komen. Het verrassend resultaat zal de heersende boekhoudermentaliteit bevredigen. Tevreden klanten en tevreden medewerkers zal onder aan de streep uiteindelijk tot meer winst leiden. Stop de debilisering van de professional!
Watapatja t klopt als een zwerende vinger en daarmee plaats je de zwerende vinger op de juiste plek. Het is een onstekingsprocess dat door blijft gaan met besmetten van onze samenleving (neoliberale waanzin). Daarnaast mag je ook de pijnlijke conclusie trekken dat deze hbo/wo melkert baantjes geen enkele bijdrage leveren aan de samenleving. Ok. Zonder management is het lastig sturen. Een helicopter view is natuurlijk wel handig in een organisatie, prettig als een manager de hoofdlijnen stuurt (in overleg met de profesionals).