In aanloop naar de Kerstdagen, een van oudsher heidens feest dat in het teken staat van lekker eten en drinken, worden we overspoeld met tips om een heerlijk Kerstmaal op tafel te zetten. Uiteraard moet dat Kerstmaal wel voldoen aan de hoog verheven moraal van de Amsterdamse grachtengordel. Nu het Zwarte Pieten weer is afgelopen, vinden de moralisten van de grachtengordel het nodig om ons te bekeren tot het vegetarisme via onder andere hun mediakanaal de NPO. Gisteravond mocht de vleesgeworden Pierre Wind, zelfbenoemd topkok, ons laten zien dat een vegetarisch Kerstmaal het absolute hoogtepunt van genieten is. Size zéro presentatrice Brecht van Hulten, ook wel bekend als de lopende vegetarische röntgenfoto van Kassa, wist zelfs enthousiast te verkondigen dat een vegetarische visburger, zonder ook maar een spoortje vis uiteraard, bijna beter smaakte als een echte visburger. Knap voor een vegetariër die nooit vis eet en dus niet kan weten hoe een echte visburger hoort te smaken. Op de achtergrond een knapperend haardvuur op een grootbeeldscherm, de gezelligheid droop ervan af.
De moreel verheven grachtengordelreality, zeg maar de absolute waarheid van ongeveer 200 personen uit een specifiek stukje Amsterdam die nog niet is doorgedrongen in de periferie, moet dus de nieuwe norm worden. De primitievelingen uit de periferie moeten nog wel even doordrongen worden van de noodzaak om minder vlees en vis te consumeren. Echter, als we kijken naar de spreekwoordelijk ieder jaar stijgende uitgaven aan het Kerstmaal, moeten we constateren dat de verkoop van vlees en vis wederom is toegenomen. De periferie negeert dus de 200 grachtengordelmoralisten en heeft zijn kerstbudget opnieuw geïnvesteerd in de meest exotische dode diersoorten. Waar ooit kalkoenen de decembersukkels bij uitstek waren, is de overlevingskans van deze nutteloze dieren weer verder toegenomen. De vleesindustrie lost het overschot aan kalkoenenvlees wel op door het te degraderen tot diervoeding. Een enkele kalkoen zal overleven met dank aan tussenkomst van de grachtengordelgutmensch en eindigen op een kinderboerderij.
Overigens, mocht de grachtengordel nog steeds denken dat zij vanuit hun alwetende vooruitziende blik de trend zetten, dan slaan ze volledig de plank mis. De periferie zet namelijk de nieuwe trend vanuit zijn spreekwoordelijke nuchterheid en realisme. Vlees behoort namelijk tot ons oervoedsel. De mens is begonnen als jager en wist in de oertijd nog niets van landbouw. Integendeel, men deed niet aan hobbytuinieren. Het gevolg was een mooie groene aarde waar de plantenwereld zorg droeg voor een effectieve kringloop en CO2 omzette in zuurstof. Het was maar goed ook dat onze voorvaderen vlees aten, anders hadden we nog steeds in het dinosauriërtijdperk gezeten. De schijf van vijf vulde de oermens aan met noten, zaden en fruit dat men gewoon in de vrije natuur kon plukken. Dit in tegenstelling tot de achterhaalde vegetarier die zonder voedingssupplementen in potjes van de collega’s van Monsanto de schijf van vijf reduceert tot een schijf van twee. In de oertijd had men nog respect voor alles wat groeit en bloeit en onze aarde leefbaar houdt. Tegenwoordig kunnen we niet eens meer in ons groenvoer voorzien zonder ingrijpen van de wetenschap. Genetische manipulatie, waar we de gevolgen op lange termijn niet van kennen, en het gebruik van groeibevorderende en insectendodende middelen uit de laboratoria van Monsanto hebben er zelfs voor gezorgd dat vegetariërs de echte smaak van groenvoer niet meer kennen.
In de periferie weigeren we daar nog langer aan mee te doen. Voor ons groenvoer doen we inmiddels een beroep op de wilde Monsantovrije tuin of boomgaard. Ja, in de periferie hebben mensen nog een tuin die niet onder glas verstopt is, waar groenvoer onder kunstlicht in een kwart van de tijd tot wasdom mag komen. En ons vlees halen we bij de biologische boer, die zijn dieren in de vrije natuur laat grazen in plaats van ze te voeden met genetisch gemanipuleerd soja. En deze nieuwe trend heeft een naam. Haaks op de grachtengordelvegetariër staat dan ook de periferiecarnetariër. Een carnetariër respecteert de natuur en eet zo weinig mogelijk kunstmatig gekweekt voedsel. Een carnetariër eet bewust vlees, gevogelte en vis dat in een natuurlijke omgeving en met natuurlijk voedsel groot geworden is om zo een maximale smaaksensatie te verzorgen als het op zijn bord is beland. De moderne periferist voorziet weer in zijn energiebehoefte zoals zijn voorvaderen reeds deden, namelijk door vlees, gevogelte en vis te eten. En wees niet bevreesd, de carnegroenteboer die met vleesproducten groente gaat nabootsen hebben we nog niet waargenomen. Daar zijn periferisten namelijk te nuchter voor, beste Vegaslager.
De periferie loopt dus weer eens duidelijk voor op de grachtengordelmoralisten. Dit doen ze in navolging van Ghandi, die ons immers al wist te orakelen “ Beschaving herken je aan hoe iemand omgaat met alles wat groeit en bloeit”. Beste grachtengordelelite, denk eens goed na waar u mee bezig bent. In uw door stenen gedomineerde leefomgeving bent u het contact met de realiteit en de natuur volledig kwijtgeraakt. Zo, nu dit gezegd is gaat schrijver dezes zich nu verder voorbereiden op een carnetarisch Kerstmaal met een VOC-achtig koloniaal tintje, een Indische rijsttafel met veel vlees, gevogelte en vis. Maar eerst nog even wat hout kloven voor de open haard.
Grachtengordel? De glühwein is naar je hoofd gestegen. Pierre Wind is geboren in Den Haag en woont in Scheveningen, Brecht van Hulten is geboren in Hilversum en woont in Utrecht.
Als columnistische duiding van een ivoren toren voldoet de term ‘Grachtengordel’ wat mij betreft prima. Zelf bespaar ik me ‘Gooische’ ergernissen al wat langer door de NPO en haar commerciële broertje summier te raadplegen. Sluit bijvoorbeeld een pc of mediaspeler aan op de beeldbuis voor inspirerende teel- en bereidingswijzen en neem en passant de alternatieve nieuwsvoorziening mee.