Zo maar een berichtje op de site van de NOS, waarmee ze weer eens aantonen enkel en alleen typegeiten in dienst te hebben die klakkeloos ieder binnengekomen bericht plaatsen. Trouwens ook in de overige gevestigde media heeft nog niemand de moeite genomen eens kritisch dit bericht onder de loep te nemen. Gelukkig is daar Batavirus die wel wat kanttekeningen wenst te plaatsen. Om een sector te helpen waar 70% van de instellingen aangeeft met onderbezetting te kampen.
Maand: januari 2017
De Smaak Van Verbraak #39
Bon, het is weer vrijdagmiddag en de week is weer verdwenen als sneeuw voor de zon. Dus duiken we wederom de keuken in om het weekend heerlijk rustgevend en smaakvol in te luiden!
Koken doe je nooit zomaar of ondoordacht, koken is kijken, ruiken en proeven. Alle ingrediënten samen laten komen. Samen laten komen tot één perfect geheel, goddelijk! En over, goddelijk gesproken, in de abdij van Val Dieu, 21 kilometer bij mij vandaan maken ze kaasjes die dit predikaat zeer zeker verdienen en daarom neem ik jullie vandaag daar mee naartoe.
Dus daar gaan we weer, vergeet de wekelijkse beslommeringen, vergeet alle ophef, de politieke malheur en geniet!
Geniet van de rustgevende omgeving en de prachtige abdij die zich al 800 jaar geleden fier in de Voerstreek gevestigd heeft. Een zeer aparte streek overigens waar de Nederlands/Franse taalstrijd nog immer woedt. Maar wij gaan niet strijden, wij gaan een heerlijke salade maken met de goddelijke lokale abdijkaas.
Hieronder ziet u één voorbeeld foto maar onder de foto volgen enkele extra tips om het werkelijk onvergetelijk te maken.
Ingrediënten voor 4 personen en extra speciale geheimen van Verbraak:
Salade Val Dieu:
● 4 Bouquetes Des Moines (Val Dieu kaas)
● 600 gram sla, neem 2 of 3 verschillende soorten
● 100 gram kerstomaatjes
● 1 grote rode ui
● Halve komkommer
● 8 radijsjes
● Peterselie
● Bieslook
● Geroosterde amandelen
Appelstroopvinaigrette:
● 0,5 dl appelciderazijn
● 1,5 dl walnotenolie
● 1 theelepel mosterd
● 1 theelepel suiker
● Zout
● Peper
Aangezien er geen filmpje is zal ik kort uitleggen hoe de Val Dieu salade binnen 20 minuten volledig zen op tafel staat.
We beginnen met de vinaigrette, dit is een fluitje van een cent. Verwarm de azijn en de appelstroop. Meng vervolgens alle ingrediënten en roer het geheel totdat het een gladde massa is, let op niet inkoken en na afronding snel de koelkast in. Nu kunnen we met de salade beginnen, ook dit is een eitje. Verdeel de sla, kerstomaatjes, komkommer, radijsjes ui en kruiden over 4 borden en zet de kaasjes onder de grill. Vinaigrette nu over de salade maar hou nog een beetje achter de hand. Als de kaasjes gesmolten zijn en een licht goudbruin korstje hebben gekregen kunnen ze op de salade. Aftoppen met een handje geroosterde amandelen en nog een drupje vinaigrette en we zijn klaar om in hemelse sferen te geraken.
Flink wat brood erbij breken en alle broeders verzamelen aan de abdijtafel met uiteraard ook nog een biertje uit dezelfde abdij, kiest u maar uit!
Mon Dieu, tijd voor smaakbezinning!
Meer ondernemers in de bijstand
Bovenstaande kop heb ik overgenomen uit ‘De krant van wakker Nederland’. Met deze kop bewijst de Telegraaf dat ze schrijven voor een wakker publiek, maar dat hun redactie daar niet aan hoeft te voldoen. Het is namelijk best een opgave om 3 fouten in één kop van vijf woorden te verwerken, maar we weten dat fout zijn in de genen zit van de Telegraaf en het is dus gelukt. Laten we dat eens nader ontleden. Het begint met het woordje meer. Het is namelijk pertinent onjuist dat er meer ondernemers in de bijstand komen. Ondernemers komen namelijk niet in de bijstand, integendeel om in aanmerking te komen dient iedere aanvrager zich uit te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Er had dus moeten staan ‘Geen ondernemers in de bijstand’. We zijn er echter nog niet. De tweede fout is namelijk het woord ondernemer. Onze wetgever, lees de belastingdienst c.q. blauwe maffia, onderscheidt namelijk maar 2 soorten, namelijk u bent of een natuurlijk persoon of bent zelfstandige. Nou past het wel bij een populistische krant om ondernemer te verwarren met zelfstandige aangezien dat in het maatschappelijk verkeer veel voorkomt. Echter, een redacteur van De Financiële Telegraaf had ik graag betrapt op enige kennis van zaken. Inmiddels hebben we de kop aangepast, nu staat hij volledig juist, namelijk ‘Geen zelfstandigen in de bijstand’.
The war on drugs
Een discussie die eens in de zoveel tijd weer eens boven komt drijven. De eindeloze en onwinbare war on drugs. Vandaag kwam Buma van het CDA weer met een opmerkelijke uitspraak. Tijd voor wat feiten.
'Nederland het Colombia van Europa' #DIDD pic.twitter.com/gs7w2K6rwA
— Dit is de Dag (@DitisdeDag) January 10, 2017
De (failliete) Nederlander als lijfeigene van de Staat der Nederlanden en haar gerechtsgespuis
In de 18e eeuw was slavernij een maatschappelijk verschijnsel waarin personen eigendom waren van een ander persoon. Slaven vielen dus onder het eigendomsrecht. Dat slaveneigenaren het recht hadden om tot slaaf gemaakten op een bepaalde manier te behandelen, betekende niet noodzakelijk dat dit ook werd geaccepteerd door de samenleving. Dat is natuurlijk ook logisch, zou je denken… Sommige landen gingen naar huidige maatstaven wel erg ver. Brandmerken in het gezicht werden bijvoorbeeld door de Romeinen wettelijk toegestaan, maar als immoreel ervaren.
In Nederland hebben ze daar op een zeker moment paal en perk aan gesteld. Brandmerken in het gezicht is niet meer toegestaan en ook is het houden van slaven in 1893 wettelijk geregeld en gereguleerd. De Faillissementswet heeft een definitief einde gemaakt aan alle ongereguleerde martelingen en misbruik. Sedertdien is misbruiken, martelen en roven voorbehouden aan een selecte groep zorgvuldig geselecteerden beëdigde deskundigen. Deze zorgvuldig geselecteerde slaveneigenaren, curatoren genaamd, krijgen exclusief slaaf gemaakten toegewezen door een daartoe beëdigde deskundige. Deze deskundige slavenmakers, faillissementsrechter genaamd, zijn verdeeld over de diverse arrondissementen in Nederland en hebben zitting in speciale slavenmakerijen, rechtbanken genaamd. De slavenmaker/faillissementsrechter maakt wekelijks op gezette dagen slaven uit de uit de bevolking aangeleverde aspirant slaven. Deze slavenmaker/faillissementsrechter, beoordeelt binnen 5 minuten of de aspirant slaaf geschikt is om slaaf gemaakt te worden.
De slaveneigenaar/curator kan natuurlijk geen door de maatschappij als immoreel ervaren handelingen verrichten. Daar wordt op toegezien door een ervaren en beëdigde slaveneigenarentoezichthouder, een rechter-commissaris die huist in de slavenmakerij/rechtbank. De slaaf kan vanaf zijn toewijzing nergens meer over beschikken en moet precies doen wat de slaveneigenaar/curator van hem verlangt. Zo moet hij al zijn aardse bezittingen inleveren, niet alleen de huidige maar alles wat de slaaf tot aan zijn dood aan inkomsten kan genereren. Aardse bezittingen die ooit van de slaaf waren, kan de slaveneigenaar/curator met behulp van de slavenmaker/faillissementsrechter – of zelfstandig, de meer ervaren slaveneigenaar/curator gedraagt zich als eigen slavenmaker/faillissementsrechter – bij alles en iedereen ontvreemden/weghalen. Wie zich verzet tegen de diefstal loopt een grote kans ook afgevoerd te worden naar de slavenmakerij/rechtbank in het arrondissement waartoe zijn woonplaats behoort om ook tot slaaf gemaakt te worden.
Ook de staat der Nederlanden spant zich in om te waarborgen dat de slaveneigenaar/curator zijn slaven – melkkoeien – maximaal uit kan nutten.
Nu zijn we wat gewend inmiddels, de Nederlandse Staat is de flauwste niet. Afgelopen week viel het oog op een artikel in het Financiële Dagblad, dat trok eigenlijk toch wel de aandacht. Een kwestie die zelden het geval is. Naar het blijkt heeft er een slaaf de gore moed gehad om zich aan de repressie van zijn slaveneigenaar/curator te ontwurmen. Nu woonde de slaaf niet in Nederland toen hij slaaf gemaakt werd dus enigszins logisch is dat wel. Maar de wijze waarop de Staat der Nederlanden deze slaaf zijn nationaliteit ontneemt en de rechtbank Den Haag dat juist acht is toch wel iets wat je als Nederlander als immoreel zou kunnen (moeten) ervaren.
De slaaf heeft de situatie op een slavenblog helder toegelicht, en gezegd moet worden, dit gaat wel heel erg ver. Om met Youp van het Hek’s woorden te spreken
Maar dit is laag, meedogenloos en gemeen! Hoe we zo’n land vroeger noemden bij ons in de kroeg? Gewoon een kutland!
De Smaak Van Verbraak #38
De eerste vrijdag van 2017 is aangebroken, het vriest dat het kraakt maar het gasfornuis van Verbraak brandt weer op volle toeren!
Net bijgekomen van de feestdagen, de nieuwjaarsborrels bijna allemaal achter de rug en de goede voornemens bijkans alweer vergeten. Maar een goed voornemen zal ik iedere vrijdagmiddag herhalen opdat we nooit vergeten. Eet en geniet van de smaak van Verbraak.
Dus daar gaan we weer, vergeet de wekelijkse beslommeringen, vergeet alle ophef, de politieke malheur en geniet!
Vandaag gaan we ons uitsloven, je bent een uurtje kwijt maar het kan op het gemak en is het uiteindelijk driedubbel waard. Vandaag dus een zeer aparte risotto, stevig, vol en romig maar toch met een frisse tint. Limoen risotto met sugar snaps en roze garnaaltjes.
Hieronder ziet u 6 voorbeeld foto’s maar onder de foto’s volgen enkele extra tips om het werkelijk onvergetelijk te maken.
Ingrediënten voor 4 personen en extra speciale geheimen van Verbraak:
Limoen risotto met garnalen:
● 2 liter groentebouillon
● 300 gram risottorijst (Arborio of Carnaroli)
● Olijfolie
● 1 rode ui
● 1 teentje knoflook
● 1 limoen
● 150 gram sugar snaps (diepvries)
● 200 gram roze garnaaltjes
● Eetlepel gedroogde peterselie
● Klontje boter
● Parmezaanse kaas
● Zout
● Peper
Aangezien er geen filmpje is voor deze overheerlijke risotto zal ik kort uitleggen hoe deze hartverwarmende geurige maaltijd binnen één uur op tafel staat.
We beginnen met het fruiten van de rode ui, 5 minuten in een behoorlijke laag olijfolie en dan nog 2 minuutjes de knoflook erbij. Nu gaat de rijst in de pan, bak deze op laag vuur ook even mee todat hij een goudgele kleur krijgt en helemaal bedekt is met olijfolie. Mocht dit niet lukken voeg dan gewoon extra olijfolie toe. Dan toveren we nu de limoen tevoorschijn, pers hem boven de rijst uit en rasp het zest van de schil (nadat hij gewassen is) voorzichtig over de rijst. Hierna gaan we ons geduld op de proef stellen, zet de rijst telkens onder met de groentebouillon en laat het zachtjes pruttelen. Telkens als de bouillon verdampt is voegt u nieuwe toe zodat de rijst weer onder staat en vooral niet vergeten dat u moet blijven roeren. Na ongeveer een half uur dit tafereel telkens herhalen wordt het tijd om te proeven. De rijst zal nog te hard zijn maar je proeft wel of er nog extra limoensap nodig is en je kan nu zout en peper naar smaak toevoegen. Blijf het toevoegen van de bouillon en het roeren herhalen maar proef nu om de 5 minuten. Op het moment dat u proeft dat de rijst zacht begint te worden kunnen de diepgevroren sugar snaps bij de bouillon en als ze na 1 minuut ontdooien direct overscheppen bij de rijst. En dan zijn we bijna klaar, du moment dat de rijst zacht, kleverig maar wel nog bite heeft gaan we afronden. Klontje boter erbij, garnaaltjes erdoorheen en aftoppen met de peterselie.
Het wachten en geduld wordt nu beloond, ketel op tafel. Pinot Grigio open en vul de borden maar, nog wat Parmezaanse kaas raspen en 2017 kan nu al niet meer stuk.
Dus weg met alle goede voornemens, alleen de smaak telt!
Voetveeg: Jan Roos onthult sociale agenda VNL
Na een hele dag mijn ergernis opgekropt te hebben ben ik eindelijk even in de gelegenheid om het op papier te zetten. De aanleiding was vanochtend het volgende artikel op De Dagelijkse Standaard, waar en passant DDS zich ook even positioneert met het woord moedig in de kop. Waar Jan Roos vroeger uitblonk in het stellen van domme vragen als interviewer, heeft hij dat nu vervangen door het geven van ondoordachte inhoudsloze shockerende one-liners als geïnterviewde in zijn functie van lijsttrekker van VNL. Hij begon trouwens wel goed. Zelfs Jan snapt dat werken moet lonen en dat het goed zou zijn als iedereen aan het werk is. Daarna begint echter het inhoudsloos roeptoeteren. Jan weet namelijk wel een oplossing voor zijn eerste opmerking ‘Werken moet lonen’. De oplossing is uiteraard erg simpel en louter retorisch van aard, zoals overigens alle oplossingen die uit de mond van politici komen. Ja, Jan wist namelijk op te rochelen (vanavond overigens live te aanschouwen bij Dunk op RTL Z, 22.04 uur) dat de bijstand 10% naar beneden kan. Dat werkenden aan de onderkant van de arbeidsmarkt ook elke maand een stukje salaris tekort komen is Jan ontgaan. Nee, Jan kijkt wel de andere kant op als het gaat over armoede in Nederland.