Het begin van een totalitaire dictatuur

Koreaantje zwart als roet

Wij schrijven 29 augustus 1946, de door de Sovjet-Unie en China gesteunde Kim Ill-Sung (inmiddels al ruim 20 jaar dood maar in naam nog steeds President van het land) greep de macht in het noordelijke gedeelte van Korea. Na decennia lang overheerst te zijn door de ‘imperialistische’ Japanners was het Koreaanse Schiereiland eindelijk weer onafhankelijk. Hoewel de Koreanen wel gewend waren aan een bezetting was deze nog steeds niet afgelopen. De USSR kreeg aanvankelijk de macht over het noorden en de Amerikanen over het zuidelijke gedeelte. De grens tussen beiden landen en tussen het Communisme en het Kapitalisme lag exact op de 38ste breedtegraad.

In 1951 viel Kim Ill-Sung, met steun van Stalin, Zuid-Korea aan. De zuidelijke buren hadden geen schijn van kans. Seoul werd binnen no-time ingenomen en de troepen dreigende het gehele schiereiland in te nemen. De Amerikanen, gesteund door een aantal andere VN landen (waaronder Nederland), schoten te hulp. Seoul werd terug veroverd en de troepen maakten hun opmars richting het noorden. Toen Noord-Korea de oorlog dreigde te verliezen schoot Mao te hulp. China stuurde extra troepen naar de regio.

Miljoenen doden later werd er in 1953 tussen beide landen een wapenstilstand gesloten. De grens tussen de Republiek en de Volksrepubliek lag weer exact daar waar de gruwelijke oorlog ooit begon. Er was geen winnaar, er waren slechts verliezers. De wapenstilstand had een opmaat moeten zijn naar een vredesakkoord, dat er uiteindelijk nooit kwam. Technisch gezien is de oorlog dus nooit afgelopen en nog steeds gaande.

Sindsdien ontpopte Zuid-Korea zich steeds meer tot welvarende republiek onder invloed van de Amerikanen. De opmars begon pas echt na het beëindigen van de militaire dictatuur in de jaren 90. Noord-Korea bleef achter en was nog altijd een gesloten communistische dictatuur. Maar het noorden werd een vreemde eend in de bijt. Het propaganda systeem nam mythische proporties aan. Alles stond in dienst van de staat. Alles stond in dienst van de grote leider. Het was een totalitaire gesloten natie waar alles door de staat werd gerund.

Waar Zuid-Korea in de jaren 90 kon opbloeien door de val van het militaire regime, viel even verderop de USSR volledig uit elkaar. Noord-Korea verloor zijn belangrijkste bondgenoot en geldschieter en de economie implodeerde. Het land was volledig afhankelijk van het buitenland, want Noord-Korea is totaal niet zelfvoorzienend. Grondstoffen zijn er nauwelijks en vrachtwagens lopen op gestookt hout. De door de staat geleide landbouw producties mislukken daar structureel. Er is daar niks. Maar dan ook echt niets. En het regime steekt ruim een derde van het totale budget in het militaire systeem. Het land was vooral afhankelijk van de geldschieters van buitenaf. Maar door de val van de Sovjet-Unie viel de grootste geldschieter weg.

Zuid-Korea bloeide in de jaren 90 op na de val van de dictatuur, terwijl Noord-Korea achter bleef. De geldkraan (en dus ook de voedselleverantie) uit de voormalige Sovjet Unie was dicht. Naar schatting stierven 2 miljoen Noord-Koreanen vervolgens de hongerdood.

Het regime weet zichzelf staande te houden met repressie naar binnen toe en een goed functionerend propaganda systeem naar buiten toe. De sociale controle in het gesloten land is enorm. Dat is de enige troef nog van de machthebbers om het systeem in stand te kunnen houden. Ze hebben haast ook geen andere keuze, want de bevolking is nieuwsgierig naar wat er buiten de landsgrenzen te verkrijgen is. Dus moeten de grenzen gesloten zijn en de bevolking wijsgemaakt worden dat er een denkbeeldige vijand is die alle Koreanen wil vernietigen.

Voormalig hoofd propaganda onder het Kim regime wist ooit te vluchten uit het noorden en kwam met bizarre verhalen naar buiten. Evenals gewone burgers die hun leven riskeerde en de benen namen. Ze waren bedonderd, in de maling genomen. Stuk voor stuk.

In het volgende deel op Batavirus zal ik meer uitweiden over de sociale controle en de totalitaire hersenspoeling van het land en hoe het regime daarmee dit systeem in stand weet te houden.


Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]


Auteur: Lee

Stock market broker & trader. Veelal cynisch maar veruit bij lange na niet altijd. Vooral geïnteresseerd in Politiek, Financiële markten en Oost-Azië. Twittert onder de naam @Reaguren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *