Dagboek van een revolutionair. Alledaags kapitalisme

Dagboek van een Revolutionair

Lectori Salutem,

Net als De Correspondent biedt Batavirus ruimte aan gastschrijvers. Zij dienen dan contact op te nemen met één van onze Bataviristen.

Vandaag de eerste gastbijdrage. De auteur, Emmanuel Goldstein, vertelt over zijn rode dromen. Droomt u met hem mee?

Dagboek van een revolutionair

Amsterdam, 18 januari 2016

Lieve Trotski,

Vandaag vriest het buiten. Ik moet dan onbewust weer denken aan de Koude Oorlog. Dat die imperialistische apen en varkens, de Amerikanen, dit conflict gewonnen hebben komt omdat de Sovjet-Unie een staatskapitalistisch systeem was. Jij wist dat, lieve Trotski. Daarom blijf ik ijveren voor een echte wereldrevolutie die trouw is aan de beginselen van de Vierde Internationale. Ontwaakt verworpenen der aarde, er waart een spook, hoezee, houzee.

Er valt nog zo veel te doen. ‘Wat te doen?’ schreef onze grote roerganger Vladimir Iljitsj Oeljanov, beter bekend als Lenin in 1907 dan ook in zijn gelijknamige boekje. Maar dan in het Russisch natuurlijk. Wat te doen? Hoe bestrijden wij de kapitalistische windmolens? Met open vizier natuurlijk! Ik keer mij tegen alledaags kapitalisme en probeer de microagressie tegen de werkende klasse, die trouwens vaker werkloos is omdat men een niet-kapitalistische studie heeft gevolgd als antropologie, genderstudies of de kunstacademie, aan te tonen.

Als ik na een diner met mijn vriendin het restaurant verlaat zonder te betalen maak ik duidelijk, als we worden aangehouden, dat het fascisme van de politie een levende realiteit is. Hiertegen mag je geweldloos in verzet komen, iets wat de grote Ghandi heeft geleerd. Maar ook hier reageert het kapitalistische systeem fascistisch op. Als wij in het openbaar het pacifistische motto ‘Make love not war’ in de praktijk brengen worden we opgepakt. Terwijl ik het zwaard in de schede stak kreeg ik een politieknuppel in mijn nek. Dat, lieve Trotski, is alledaags kapitalisme. Daartegen kom ik in opstand.

Laatst solliciteerde ik bij een NGO, goed mens die ik ben. Helaas werd het niks. Ze vroegen of ik ook Engels spreek. Wat een gemene, kapitalistische vraag!!! Ik antwoordde verontwaardigd: ‘Engels? Maar die man is toch meer dan honderd jaar dood!’ Dít, lieve Trotski, is hoe het met ons land gesteld is. We leven in een kapitalistische, fascistische, kolonialistische dictatuur die geleid wordt door witte cisgendermannen. We moeten dit systeem bevrijden en dekoloniseren. Dat is het echte verzet.

Je trouwe kameraad.

door @Wereldrevolutie


Meer artikelen in deze categorie:
[catlist categorypage=”yes”]


Auteur: Verbraak

Auteuriteit. Twittert onder de naam @Verbraak

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *